Kilka dni temu pod naszą opiekę trafił młody, ok 2 letni pies (ur. ok. 2015 roku) w typie amstaffa. Psiak błąkał się po lesie.
Porzucony, zupełnie sam w środku mroźnej zimy. Osoba, która znalazła zamarzającego psa poprosiła nas o interwencję.
Ponieważ mieliśmy miejsce na przyjęcie psa mogliśmy zareagować. Pies był przeraźliwie chudy.
Widać było wszystkie kości, nie miał tkanki tłuszczowej. Biorąc pod uwagę krótką sierść cudem jest, że psiak przeżył panujące mrozy.
Trafił do nas w stanie skrajnego wychłodzenia. Zataczał się, łapy mu się plątały obijał się o ściany, miał biegunkę.
Zachowywał się tak jakby był nieobecny. Zrobiliśmy mu badania morfologię i cukier.
Morfologia wyszła dosyć dobrze, cukier w górnych granicach normy.
Wieczór spędził pod kroplówką na zmianę pilnowany przez naszych pracowników.
Następnego dnia poczuł się lepiej, minie jednak jeszcze sporo czasu zanim odzyska pełnię sił. Czekają go jeszcze kolejne badania.
Musimy mieć kompletny obraz jego stanu zdrowia. Jest też systematycznie poznawany przez naszych pracowników.
Planujemy też, po konsultacji z behawiorystą rozpocząć pracę z psiakiem.
Nie znamy jego przeszłości, możemy jedynie domyślać się, że jego życie nie było łatwe, nie był kochany tak jak na to zasługiwał, nie miał też należytej opieki.
Na razie pokazuje nam się z bardzo dobrej strony. Jest wylewny, kontaktowy, grzeczny.
Zrobimy wszystko co w naszej mocy, żeby ten młody pies dostał wszystko co najlepsze, zaczynając od opieki, po naukę, na przygotowaniu do adopcji kończąc.
Mocno wierzymy w to, że już wkrótce będzie w pełni adopcyjnym psem i znajdzie wspaniały, mądry, kochający dom na jaki zasługuje.
Na razie jednak musimy skupić się na badaniach i poprawie jego stanu zdrowia.

×